ไก่ชนกับนกอินทรีย์

ครอบครัวชาวนาเลี้ยงไก่ไว้ฝูงหนึ่ง ปล่อยให้ไก่ทั้งหลาย เที่ยวคุ้ยเขี่ยหากินในลานนวดข้าว ข้างหลังยุ้งฉาง ไก่ชน 2 ตัว โต้เถียงแย่งเขตแดนการหากิน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมซึ่งกันและกัน ในที่สุดไก่ชนทั้ง 2 ตีกันชุลมุน ไก่ตัวหนึ่งถูกเดือยแหลมคมเข้าที่คอ และหน้าเป็นแผลลึกหลายแผล สู้ต่อไปไม่ได้ วิ่งหนีหัวซุกซุนไปหลบซ่อนกายภายใต้ยุ้งข้าว
ไก่ชนตัวตีชนะ ลำพองใจ ชูคอขันประกาศชัยชนะของตนกลางลานนวดข้าว ใช่แต่เท่านั้นก็หามิได้ ยังได้บินขึ้นไปกระพือปีก โก่งคอขันบนหลังคายุ้งข้าว ประกาศให้ไก่ทุกตัวรู้ว่าตนคือ “ผู้ชนะ” ห้วงเวลานั้น นกอินทรีใหญ่ บินถลาร่อนบนท้องฟ้า มองเห็นไก่ชนชูคอขัน โฉบลงจากท้องฟ้า กรงเล็บแหลมคม ตะครุบร่างไก่ โผถลาขึ้นท้องฟ้า นำไปกินเป็นอาหารของตนและลูกน้อย 2 ตัว ซึ่งอยู่บนรัง ณ ยอดไม้ ในป่าใหญ่ ฝ่ายว่าไก่ชนตัวที่พ่ายแพ้ เมื่อออกมาจากใต้ถุนยุ้งข้าว ครั้นไม่เห็นไก่ชนที่ชนะตน ก็ได้คุ้ยเขี่ยหาอาหารต่อไปตามสบาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“เมื่อมีชัยแล้ว จงอย่ากำเริบ-ลืมตัว ถ้ากำเริบ-ลืมตัว อันตรายมักบังเกิดขึ้นในกาลภายหลัง”