นิทานก่อนนอนสอนลูก

พวกเรา  พวกเราลูกเสือ มาช่วยเหลือเจือจุนสังคม ด้วยรักและสามัคคี ตั้งใจทำความดี ผูกมิตรไมตรีให้โลกนี้รื่นรมย์

เสร็จงานเราก็หยุดพัก ด้วยความรักแนบแน่นเกลียวกลม

ปล่อยใจให้ลอยตามลม วันชื่นคืนสมรื่นรมย์สำราญ

เทิดทูนชาติ ศาสนา กษัตราชั่วนิจนิรันดร์

ทำดีไว้เท่าชีวันๆ ใจมั่นคงไว้ด้วยใจภักดี

เรามาขับขานบรรเลง ร้องเพลงรำวงร่วมกัน

สร้างความสัมพันธ์ ๆ ไว้เป็นตำนานแห่งใจ รอยยิ้มเติมเต็มใบหน้า เสริมสร้างชีวาสดใส ลูกเสือคือความยิ่งใหญ่

พร้อมก้าวเดินไปด้วยกัน

ลูกอกตัญญู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวหนึ่งยากจนมาก แม่ตาบอด พ่อตายไปนานแล้ว แม่อยู่กับลูกสาวสองคน คนพี่ชื่อ “มัน” คนน้องชื่อ “มี”

มันมีครอบครัวและแยกไปอยู่ต่างหาก แต่ก็ยังมาเยี่ยมเยียนแม่เสมอ ส่วนมีน้องสาวซึ่งอยู่กับแม่ไม่ค่อยเอาใจใส่ดูแลแม่เท่าใดนัก

วันหนึ่งสามีของมันออกหาของป่าได้ไข่นกมาจำนวนมาก จึงให้มันต้มแล้วแบ่งไปให้แม่กินด้วย มันได้ไปบ้านแม่ในขณะที่มีก็อยู่บ้านด้วย มันกลับบ้านของตน มีก็จัดแจงกินไข่นกคนเดียวโดยไม่แบ่งให้แม่เลย เมื่อมีกินไข่นกหมดแล้วก็เข้าป่าไปหาลูกยาง (ลักษณะกลม ๆ คล้ายไข่นก) มาให้แม่กิน แม่ก็กลืนลูกยางเข้าไปเพราะตามองไม่เห็น

มันจะหาอาหารมาให้แม่กินเสมอ ส่วนมีนั้นได้แต่คอยกินของที่พี่สาวหามาให้แม่ แม่จะได้กินบ้างก็เป็นของเหลือจากมีกินอิ่มแล้ว ร่างกายของแม่จึงทรุดโทรมหนัก เพราะขาดอาหารจนล้มป่วยลง

เมื่อมันรู้ว่าแม่ป่วยหนักจึงขอร้องให้สามีไปหาปลามาปิ้ง เพื่อจะเอาไปให้แม่กิน สามีของนางได้ปลาช่อนตัวใหญ่มา นางจัดแจงปิ้งปลาเอาไปให้แม่ ถามอาการป่วยของแม่แล้วก็ลากลับบ้าน มีได้โอกาสเอาปลาปิ้งจากแม่บอกว่าจะเอาไปใส่จานมาให้ แต่นางไม่ได้ทำตามที่พูดกับแม่ แต่เอาปลาช่อนปิ้งตัวนั้นไปนั่งกินจนหมด เมื่อแม่ถามหาปลาปิ้งนางก็บอกว่า

“ตอนเย็นข้าจะปิ้งปลาตัวใหม่มาให้แม่กิน”

นางพูดแล้วก็ออกไปหาปลาแต่ไม่ได้ปลาแม้แต่ตัวเดียว คงได้ปลิงมา ๓ ตัวนางเห็นว่าแม่ตาบอดไม่รู้ไม่เห็นจึงปิ้งปลิงให้แม่กิน

“ทำไมปลาจึงเหนียวอย่างนี้ล่ะ” แม่เอ่ยถามขณะที่กินปลาปิ้งเข้าไปคำแรก

“ปลาปิ้งไว้นานก็เป็นอย่างนี้แหละ ไม่ต้องบ่น” มีกำชับให้แม่กินปลิงปิ้ง

กล่าวถึงมันนางรู้สึกเป็นห่วงแม่ วันนั้นจึงมาเยี่ยมแม่ นางเห็นแม่กินปลิง ปิ้งอยู่ก็ร้องห้ามไม่ให้กิน

“ทำไมแม่ถึงได้กินปลิงปิ้งละจ๊ะ อย่ากินนะ”

แม่รู้ว่าตนเองกินปลิงก็อาเจียนออกมาหมดไส้หมดพุง ร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้วจึงทรุดหนักเหนื่อยเพลียมาก ประกอบกับความเสียใจที่ลูกสาวให้ตนกินปลิง ในที่สุดก็ทนความเหนื่อยเพลียไม่ไหว หมดแรงสิ้นใจตายในขณะนั้นเอง

ชาวบ้านได้ช่วยกันจัดงานศพให้แม่ มันทำทุกอย่างเพื่อให้งานเสร็จเรียบร้อยดี ส่วนมีไม่ค่อยใส่ใจนัก จวนถึงเวลาจะเผาศพชาวบ้านช่วยกันยกศพขอแม่แต่ยกไม่ไหว

ชาวบ้านหลายคนต่างก็ช่วยกันยกศพด้วยความพยายามอย่างยิ่ง แต่ก็ยกไม่ไหวอยู่นั่นเอง มันจึงบอกมีมาช่วยยกศพแม่

เป็นที่ประหลาดใจนัก เพียงแต่มีเข้าไปใกล้ศพเท่านั้น ศพก็กระดอนติดมีทันที เหมือนกับปลิงเกาะคน แกะอย่างไรก็ไม่ออกยังคงติดเหนียวแน่นอยู่เหมือนเดิม จึงต้องเผาทั้งแม่และมีไปพร้อมกัน นี่คงเป็นเพราะผลกรรมที่มีได้ทำไว้กับแม่ นางจึงได้รับผลเช่นนั้น

สำหรับมันเมื่องานศพเรียบร้อยแล้ว ก็ดำเนินชีวิตอยู่กับครอบครัวตามเดิม ทำมาหากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ชีวิตจึงสุขสบายตลอดไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

จงประกอบกรรมดีทั้งกาย วาจา ใจ ผลกรรมดีย่อมตอบสนองให้ชีวิตมีความสุขสบาย