เทพเจ้าแห่งความเศร้าโศก
เมื่อมหาเทพจูปิเตอร์ทรงพระราชทานสิทธิพิเศษแก่เทพเจ้าทั้งมวล ปรากฏว่า ขณะนั้นเทพเจ้าแห่งความเศร้าโศกไม่ได้อยู่ในที่ประชุม
แต่เมื่อการประชุมสิ้นสุดลงแล้วเทพเจ้าองค์นี้ก็เข้าไปเฝ้าพระมหาเทพและเรียกร้องสิทธิของตน
พระมหาเทพทรงคิดไม่ออกว่าจะแก้ไขปัญหาอย่างไร เพราะทรงนึกไม่ออกว่า ยังมีสิทธิพิเศษใดเหลืออยู่บ้าง
อย่างไรก็ตาม ผลสุดท้ายพระองค์ก็ทรงตัดสินพระทัยว่าเทพเจ้าแห่งความเศร้าโศกควรเป็นเจ้าของน้ำตาที่หลั่งออกมาเพื่อผู้ตาย
เทพเจ้าแห่งความเศร้าโศกก็ทรงปฏิบัติเช่นเดียวกับเทพเจ้าองค์อื่น ๆ ยิ่งมนุษย์มีความเลื่อมใสศรัทธาในเทพเจ้าองค์ใดมากเท่าไร มนุษย์ก็จะได้รับการช่วยเหลือจากเทพเจ้าองค์นั้นมากเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้มนุษย์จึงไม่ควรเศร้าโศกเสียใจในการตายนานเกินไปนัก มิฉะนั้นเทพเจ้าแห่งความเศร้าโศกจะให้ความช่วยเหลือโดยใช้สิทธิพิเศษที่ท่านได้รับมา นั่นคือทำให้น้ำตาของผู้เศร้าโศกหลั่งรินออกมา