สุนัขล่าเนื้อแก่ชรา

สุนัขล่าเนื้อตัวหนึ่ง เมื่อยามหนุ่มฉกรรจ์มันสามารถทำหน้าที่ไล่ต้อนฝูงสัตว์ให้นายพรานได้อย่างยอดเยี่ยม นายพรานจึงนำมันไปด้วยทุกครั้งที่ออกล่าสัตว์ จนเมื่อมันแก่ชราเรี่ยวแรงถดถอยและเขี้ยวที่เคยแข็งแรงก็โยกคลอน แต่นายพรานก็ยังให้มันทำหน้าที่เหมือนเช่นเดิม

วันหนึ่งเมื่อพบกับฝูงหมูป่า สุนัขล่าเนื้อพยายามกระโดดเจ้างับใบหูของหมูป่าตัวหนึ่งเอาไว้ แต่ฟันที่โยกคลอนของมันเกิดหักทำหมูป่าสะบัดหลุดวิ่งหนีไปได้ นอกพรานเสียดายหมูป่าจึงด่าว่าสุนัขของตนอย่างรุนแรง

“ท่านอย่าตำหนิด่าว่าข้าเลย” สุนัขกล่าวกับนายพราน “ข้าจะตั้งใจปล่อยให้หมูป่าหลุดไปก็หาไม่ แต่ด้วยสังขารอันแก่ชราทำให้ไม่อาจทำหน้าที่ได้ดีเหมือนก่อน ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาข้าก็ได้พิสูจน์ตัวเองแล้วมิใช่หรือว่า ข้าเป็นสุนัขล่าเนื้อที่ท่านพึงพอใจ”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

อย่าดูหมิ่นผู้ชราว่าไร้ค่าเพราะในอดีตเขาเคยทำคุณประโยชน์เอาไว้มากมาย