สุนัขตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับพระฤาษีที่กลางป่า วันหนึ่งสุนัขเห็นช้างเดินผ่านมามันนึกอยากเป็นช้างบ้าง เพราะเห็นตัวใหญ่เดินสง่าดี มันจึงไปอ้อนวอนให้พระฤาษีเสกให้ พระฤาษีก็เสกสุนัขให้เป็นช้างเผือกที่สวยที่สุดตามความต้องการของมันทันที

ต่อมาวันหนึ่ง พระราชาเสด็จผ่านมาเห็นช้างเผือกตัวนี้พอดี จึงไปขอกับพระฤาษี แล้วก็พาเข้าไปอยู่ในพระราชวัง พอตกเที่ยงคืน พระราชาต้องตกใจตื่น เพราะได้ได้ยินสุนัขหอน จึงได้ไต่ถามทหารที่รักษาพระองค์ว่าได้ยินเสียบงสุนัขหอนไหม ไม่มีทหารคนใดได้ยินเลย พอตกคืนที่สอง ทหารต่างก็เฝ้าคอยฟัง ครั้นพอเที่ยงคืนเสียงสุนัขหอนก็ดังขึ้นมาอีก ทหารพากันหาสุนัขอีก ตามหาจากเสียงหอนก็ปรากฏว่าช้างเผือกนั่นเองที่หอน พระราชาเมื่อทราบชัดแน่นอนเช่นนั้น ก็นำเอาช้างเผือกมาคืนพระฤาษี ช้างเผือกก็ถูกเสกให้เป็นสุนัขเช่นเดิม

อีก ๒ – ๓ วันต่อมา สุนัขเห็นหญิงสาวสวยเดินผ่านมาก็ไปบอกกับพระฤาษีว่า อยากเป็นผู้หญิงแต่งตัวสวย ๆ พระฤาษีทนคำอ้อนวอนของสุนัขไม่ได้ ก็เสกสุนัขให้เป็นหญิงที่งามพร้อมทุกอย่าง วันต่อมาพระราชาก็เสด็จผ่านมา ครั้นเห็นหญิงสาวงามคนนี้เข้าก็ถูกใจ เข้าไปสู่ขอพระฤาษี เพื่อจะได้เอาไปเป็นมหาสี พระฤาษี ก็ยินยอมยกให้ เมื่ออภิเษกสมรสแล้วปรากฏว่าเช้าวันรุ่งขึ้นฉลองพระบาท (รองเท้า) ของพระองค์ถูกสุนัขแทะ ถามทหารก็ไม่มีใครเห็นสุนัขสักตัว พระราชาจึงให้ทหารอยู่เวรกันรักษาฉลองพระบาทไว้ พอตกเที่ยงคืนก็ปรากฏว่ามเหสีของพระองค์ลงแทะฉลองพระบาท

เมื่อพระราชาทราบแน่ชัด จึงได้นำหญิงนี้มาคืนพระฤาษี หญิงนั้นก็ถูกเสกให้เป็นสุนัขเช่นเดิม พระฤาษีพูดกับสุนัขว่า “เอ็งมันเป็นสุนัข ถึงเอ็งจะเป็นอะไรก็ตาม มันก็ไม่ทิ้งสันดานเดิมได้ เพราะฉะนั้นเอ็งอย่าเป็นอะไรอีกเลย มันไม่มีความสุขเหมือนเป็นสุนัขหรอก” จงพอใจในสภาพที่เราเป็นอยู่เถิด

32DJB7PDJNG4