เมื่อสัตว์ทั้งหลายรู้ข่าวว่าเมียของราชสีห์ล้มตายลง ต่างก็รีบมาอาลัยและพูดถึงคุณงามความดีของเมียราชสีห์อยู่ไม่ขาดปาก ยกเว้นกวางตัวหนึ่งที่ยืนเงียบสงบมีรอยยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก ทั้งนี้เพราะเมียราชสีห์เคยสังหารสามีและลูก ๆ ของนางไปนั่นเอง แม้ว่านางจำใจต้องมาร่วมพิธีเพราะเกรงอำนาจของเจ้าป่าแต่รู้สึกดีใจที่เมียราชสีห์ได้ตายไปพวกสัตว์ที่มีนิสัยประจบสอพลอรู้เรื่องนี้ดีมันจึงเข้าไปรายงานให้ราชสีห์ทราบ ทำให้เจ้าป่าโกรธเป็นอย่างมาก

“นางกวางต้อยต่ำ เจ้ากล้ายิ้มเยาะดวงวิญญาณของเมียข้า” ราชสีห์คำราม “โทษของเจ้าสมควรตาย ข้าจะไม่ฆ่าสัตว์ต่ำต้อยอย่างเจ้าด้วยตนเอง แต่จะให้หมาป่าเป็นผู้ลงมือ”

หมาป่ากระโจนเข้าใส่นางกวางหม้ายทันที ก่อนที่จะถูกสังหาร นางกวางพยายามหาทางเอาตัวรอด โดยกล่าวว่า “ที่ข้ายิ้มนั้นก็เพราะวิญญาณของสามีและลูกข้ามาเข้าฝันเมื่อคืนนี้ บอกว่าพบวิญญาณเมียของท่านกำลังเดินทางไปรับตำแหน่งนางฟ้าบนสวรรค์ ท่านเจ้าป่าจะไม่ให้ข้ารู้สึกยินดีได้อย่างไร”

“โอ…ภรรยาของข้าได้ขึ้นสวรรค์จริง ๆ รึนี่” ราชสีห์แหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความดีใจ บรรดาสัตว์ที่ชอบประจบสอพลอทั้งหลายต่างกระโดยโลดเต้นส่งเสียงไชโยโห่ร้อง ส่วนนางกวางหม้ายนั้นนอกจากจะไม่ถูกสังหารยังได้รับรางวัลจากราชสีห์อีกด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนฉลาดย่อมสามารถใช้ไหวพริบสติปัญญาแก้สถานการณ์ให้ร้ายกลายเป็นดี ทำให้ผู้ที่เป็นศัตรูกลายเป็นมิตรได้